DZIECKO - KIEDY SIĘ NA NIE ZDECYDOWAĆ?

Pewnie większość moich znajomych zrobi wielkie oczy na ten sensacyjny tytuł i już zacznie wypatrywać bociana zmierzającego w naszą stronę. Bociany, jak wiemy z przyrody, przylatują dopiero na wiosnę, ale na poruszenie tego tematu zdecydowałam się już dziś. Niestety, Moi Drodzy, starzejemy się z dnia na dzień, a okres błogiego dzieciństwa wszyscy mamy już dawno za sobą. Nadszedł czas pomyśleć o dzieciństwie naszych dzieci.  Kiedy przyjdzie najlepszy moment na posiadanie własnych pociech?

W dzisiejszym świecie macierzyństwo coraz częściej odkładane jest na bliżej nieokreślone „kiedyś”. Nieustanna pogoń za pieniądzem, chęć zdobycia wykształcenia i znalezienia dobrze płatnej pracy skutecznie wybijają z głowy młodym ludziom plany związane z założeniem rodziny. Nie ma się czemu dziwić – koszty kupna mieszkania i utrzymania niemowlaka są ogromne, a ciągłe pomieszkiwanie na wynajmie (opłacanym przeważnie przez rodziców) w dużym mieście, w którym możemy studiować i ewentualnie pracować (jeśli harmonogram studiów nam na to pozwoli) nie daje poczucia stabilizacji i bezpieczeństwa. Dodatkowo studiowanie daje możliwość przedłużenia sobie dzieciństwa i etapu bycia na garnuszku rodziców, co niektórym z nas bardzo odpowiada nawet nie próbując tego ukrywać. I tak biegnie rok za rokiem, a zegar biologiczny tyka coraz głośniej.

Robiąc rekonesans w otoczeniu doszłam do wniosku, że większość ślubów zorganizowana została ze względu na nieplanowaną ciążę. Bardzo rzadko młodzi ludzie mają potrzebę i chęć zawierania związków małżeńskich, zwłaszcza w wieku do 25 lat. Jeśli słyszymy, że któraś z koleżanek ze szkoły/sąsiadek/znajomych znajomej wychodzi za mąż, automatycznie wypatrujemy zaokrąglonego brzuszka i pytamy o termin porodu. Ślub bez "wpadki" jest taką rzadkością, że często staje się większym powodem do plotek i komentarzy otoczenia niż sama wpadka. „A po co się tak spieszą?”, „Mają jeszcze czas.” Tylko jakim prawem ten czas, który rzekomo będzie najwłaściwszy ma dyktować otoczenie, a sami zakochani mają tylko biernie dostosowywać się do nakazów?

Obawiam się, że najlepszy czas na ślub i planowanie dziecka może dla nas nigdy nie nadejść. Zawsze znajdziemy argument na to, żeby jeszcze chwilę poczekać. Kiedy już zakończymy pięcioletnią batalię na uczelni, każdy z nas pragnie odbyć staż albo znaleźć stałą pracę. Presja społeczeństwa również nie pomaga nam wydorośleć – rodzice często utrzymują nas-studentów, a później pomagają nam finansowo w dorosłym życiu, nie pozwalając tym samym na skuteczne odcięcie pępowiny. Granica między rodzicielską pomocą a ciągłym matkowaniem i wyręczaniem jest bardzo cienka, a młodzi ludzie przez brak możliwości stabilizacji finansowej często nie mogą jej jasno wyznaczyć. To wszystko prowadzi do tego, że chłopak w wieku 24 lat, zaraz po zakończeniu studiów, nawet będąc w kilkuletnim związku nie widzi potrzeby planowania ślubu i rozmowy o przyszłości, bo jego rodzice nadal widzą w nim nieporadnego synka, który tyle co z trudem wyszedł z podstawówki. Biorą więc sprawy w swoje ręce, ojciec załatwia mu pracę w zawodzie u swojego starego kumpla i tłucze młodemu do łba, że „na dzieci przyjdzie jeszcze czas, teraz masz zdobyć doświadczenie i awansować na stanowisko kierownika”. Gdyby ten sam chłopak nie był tak prowadzony za rączkę przez swoich rodziców od dzieciństwa, to w tym wieku mógłby już mieszkać ze swoją żoną i zabiegać o dziecko, bo wcześniej postarałby się o stałą pracę, a studia ukończyłby zaocznie. W dużo cięższej sytuacji jest kobieta, która musi/chce ukończyć dzienne studia bez potrzeby brania urlopu dziekańskiego czy indywidualnego toku studiów. To ona będzie dźwigać pod sercem przyszłego potomka, to ona spotka się bezpośrednio z reakcją otoczenia. Planowanie dziecka w trakcie studiów jest dla niej najczęściej nierozsądne – lepiej przecież zdobyć tytuł magistra, znaleźć pewną pracę i dopiero pomyśleć o dziecku licząc na zasiłek macierzyński. Tym sposobem kobieta świadomie decyduje się na dziecko dopiero około 30 roku życia. A raczej nieświadomie, bo nie zdaje sobie sprawy z tego ile traci. Młode macierzyństwo to najpiękniejsza rzecz, jaka może spotkać kobietę. Organizm jest w pełni przygotowany do tego, by udźwignąć trudy porodu, a wciąż aktywni rodzice są mocno zaangażowani w wychowanie, mając nieustającą potrzebę pokazywania dziecku świata.

Te początkowo nieplanowane ciąże są świetną pobudką do natychmiastowego wydoroślenia. Nie mówię tu o ciążach nastolatek, które na pewno są trudne i niejednokrotnie zmuszają dziewczynę do samotnego macierzyństwa, bo chłopak stchórzy i ucieknie od odpowiedzialności. Mam na myśli ciąże moich rówieśniczek, które jeszcze miały w życiu tyle do zrobienia, a nagle dwie kreski na teście rozkazują im zmodyfikować plany na przyszłość. To naprawdę nie jest tragedia, tylko od nas zależy jak zareagujemy na tą informację. Wieść o dziecku potrafi młodych mocno zmobilizować, uczy odpowiedzialności i wrzuca na głęboką wodę w nowe, dorosłe życie. Za moment pojawi się na świecie ktoś, kto przewróci ich plany o ślubie i dzieciach po trzydziestce do góry nogami. W sieci pojawiło się już wiele genialnych tekstów o wczesnym macierzyństwie. Ja odsyłam Was do Nishki - kobiety, która przeszła wiele, a pisze o tym w taki sposób, że serce rośnie. Na swoim blogu opowiada o swojej ciąży oraz momencie pojawienia się córki w domu. Zajrzyjcie również koniecznie do Matki Nieidealnej. "Matką być", "Macierzyństwo zmienia" czy "Słodko-gorzkie uroki macierzyństwa" to teksty napisane w sposób ironiczny, z ogromną dawką poczucia humoru przez mamę, która potrafi rozłożyć czytelnika na łopatki i wzruszyć do łez.

Wiem, są różne sytuacje. Związki o różnym stażu, różnego rodzaju relacje na linii młodzi-rodzice, odmienne podejścia partnerów do tematu założenia rodziny i wiele innych problemów, o jakich nie sposób wspomnieć. Ja odnoszę się do kilkuletnich związków opartych na zaufaniu, wzajemnej miłości i pewności, że z tą osobą spędzimy resztę życia. Nie traktujmy założenia rodziny i posiadania dziecka jako efekt uboczny, kolej rzeczy, coś nieuchronnego. Niech będą one celem, do którego dążymy, priorytetem. Rozwój zawodowy, równie istotny, nie musi przysłaniać nam tego, co w życiu ważne – realizacji siebie jako matki i ojca. Przecież nasze dziecko będzie równie szczęśliwe bez tony zabawek i markowych ubrań, na które koniecznie chcemy odłożyć myśląc o posiadaniu dziecka.

Chciałabym kiedyś mieć pewność, że nie przegapiłam tego najlepszego momentu.

Zdjęcia zostały wykonane w sierpniu ubiegłego roku, kiedy mój siostrzeniec miał niewiele ponad 4 miesiące. Adaś był dla całej rodziny dużą niespodzianką i doskonale pamiętam, jaki szok wywołała informacja, że niebawem pojawi się na świecie. Teraz, z perspektywy czasu wiem, że nie mogłam sobie wymarzyć lepszego momentu na bycie Matką Chrzestną.

zdjęcia - Bartłomiej Nowak